Geneza linii kolejowej do Karpacza wiąże się z budową Śląskiej Kolei Górskiej, łączącej Zgorzelec z Kłodzkiem przez Jelenią Górę i Wałbrzych i odgałęzienia z Jeleniej Góry do Kowar. Po uchwaleniu przez rząd pruski Ustawy o kolejkach i bocznicach prywatnych, w 1892 roku powstał projekt budowy krótkiego, normalnotorowego odgałęzienia z Mysłakowic do Karpacza. Była to pierwsza inicjatywa realizacji prywatnej linii kolejowej na terenie Dolnego Śląska po uchwaleniu ustawy o kolejkach. W Berlinie związano spółkę celową o nazwie Kolejka Karkonoska (niem. Riesengebirgsbahn GmbH), która w 1894 uzyskała 70-letnią koncesję na budowę i eksploatację linii z Mysłakowic do Karpacza. Pierwszy odcinek linii otwarto niecały rok po rozpoczęciu budowy. Była to trasa Mysłakowice – Miłków, którą oddano do użytku publicznego 2 czerwca 1895, a dalej do Karpacza 29 czerwca 1895. Uruchomiono kilkanaście par pociągów obsługiwanych składami z wagonami o powiększonych, „panoramicznych” oknach. Otwarcie linii kolejowej do Karpacza doprowadziło do popularyzacji tego miasta, dzięki czemu na przełomie XIX i XX w. znacznie wzmógł się ruch turystyczny.

Karpacz to ostatnia stacja najbardziej stromego szlaku kolejowego w Polsce, linii nr 340 z Mysłakowic do Karpacza. Pochylenie toru wynosi ponad 46 ‰, różnica poziomów to 154 m na dystansie 7 km. Kolej górska w późniejszych latach stała się bardzo dochodowa, w 1909 dochody prawie dwukrotnie przewyższyły wydatki. W związku z elektryfikacją sąsiednich połączeń, Kolejka Karkonoska wybudowała sieć trakcyjną i przebudowała układ torowy podnosząc prędkość do 40 kilometrów na godzinę. Pierwszy planowy pociąg elektryczny na tej linii pojawił się w 1934.

Linia po II wojnie światowej przeszła pod administrację polską, została znacjonalizowana i włączona w skład Polskich Kolei Państwowych. Po usunięciu uszkodzeń i dostawie energii elektrycznej przewozy wznowiono 1 lipca 1945. Pozostały na miejscu personel niemiecki uruchomił urządzenia zasilające i obsługiwał tabor, natomiast nadzór nad linią sprawowały Polskie Koleje Państwowe. Eksploatacja linii taborem elektrycznym trwała tylko tydzień, gdyż na podstawie porozumienia między Polską a Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich z 8 lipca 1945 zdemontowano i wywieziono do ZSRR sieć trakcyjną w ramach reparacji wojennych.

Od 1988 roku trwała systematyczna likwidacja ruchu na liniach kolejowych uznanych przez PKP za nierentowne. Połączenia pasażerskie na linii nr 340 odbywały się do 2 kwietnia 2000, kiedy to z Karpacza odjechał ostatni rozkładowy pociąg pasażerski. Stacja Karpacz została zamknięta wraz ze wstrzymaniem ruchu pociągów, a po przekazaniu go władzom miasta w 2008 i remoncie w 2012 roku, obecnie jest siedzibą: Muzeum Zabawek, Miejskiej Biblioteki Publicznej, Punktu Informacji Turystycznej i Sali Tradycji Kolejnictwa.

Po likwidacji połączeń miał miejsce szereg inicjatyw dotyczących zagospodarowania linii kolejowej, postulujących głównie reaktywację linii dla ruchu turystycznego bądź jej przebudowę na drogę rowerową. W wyniku wieloletnich starań uzyskano zgodę na przekazanie przez Polskie Linie Kolejowe linii kolejowej nr 308 Jelenia Góra-Mysłakowice-Kowary-Ogorzelec i 340 Mysłakowice – Karpacz na własność samorządowi województwa dolnośląskiego. Przejmowanie i rewitalizacja tych linii to część projektu odbudowy kolei na Dolnym Śląsku. To bardzo dobra wiadomość nie tylko dla mieszkańców Kotliny Jeleniogórskiej, ale też dla turystów, którzy będą mogli łatwiej dojechać do atrakcyjnych miejscowości.

W 2019 roku powstało studium wykonalności trasy. Szacuje się, że koszty rewitalizacji tej trasy wyniosą około 100 mln zł. Do około roku 2023 powinna zostać uruchomiona linia kolejowa Jelenia Góra – Mysłakowice – Karpacz/Kowary. Pracy jest bardzo dużo, bo poza wyremontowanym i zadbanym budynkiem stacji w Karpaczu, reszta infrastruktury na tej trasie jest w złym stanie, budynki w rozpadzie, a tory zarośnięte drzewami.

Poniższe zdjęcia są ilustracją stanu tej linii z marca 2021 roku. Ku uciesze ekologów widać, jak szybko przyroda rozprawia się ze zdobyczami cywilizacji.

Oferta profesjonalnych elektronicznych termometrów i termohigrometrów ze świadectwem wzorcowania jest na stronie LAB-EL.